105. Beni bekliyor.

Donup kalıyorum, nefesim kesiliyor, onun tüm ağırlığı üzerime çökerken. Christopher'ın ateşli ve çaresiz sıcaklığı tenime işliyor. Bana öyle sıkı sarılıyor ki, sanki onu yatağa, odaya, hayata — kendine — bağlayan tek şey benmişim gibi.

Ona bu yüzden nefret mi ediyorum yoksa onu daha da mı yakınıma ç...

Anmelden und weiterlesen