239. “Hepimize iyi şanslar.”

Kapıyı aniden açıyorum, maskeyi yere düşürüyor ve lavabonun üzerine eğiliyorum. Ağızımdaki tat hala kalmış—daha güçlü ve daha kötü—ve onu yıkamaya çalışıyorum. Ama ne yaparsam yapayım... gitmiyor.

“Charlotte?” Sebastian’ın dışarıdan gelen sesi derin bir nefes almama sebep oluyor. Dilimdeki acılığı g...

Anmelden und weiterlesen