241. EVELYN ROSE (POV)

Dudaklarım acıyor. Kurumuş, ısırılmış, hassas deriyi yırtmaktan ham hale gelmiş.

Bu küçük, boğucu odada bir kafesteki hayvan gibi ileri geri yürüyorum. Penceredeki küçük çatlaklardan içeri sızan soğuk rüzgar, ciğerlerimdeki baskıyı hafifletmeye yetmiyor. Aşağıda, birisi yüksek sesle gülüyor, bardak...

Anmelden und weiterlesen