120. Ryan en Dakota

Met een zwaar gemoed druk ik op de knop, waardoor de poort automatisch open schuift.

Mijn nagels drukken in mijn handpalmen terwijl mijn vuisten zich aan mijn zijden vastklemmen, en ik dwing mezelf om naar de wachtende auto te lopen, zonder te wachten op zijn aanwezigheid.

Ik wil hem niet zien, en...

Log in en ga verder met lezen