Hoofdstuk 52

"Dat is het," zei ze, terwijl ze naar haar handen keek. "Vooral wanneer... wanneer het voelt alsof ik de enige ben die echt om hem geeft." Ze keek op, haar ogen vol diepe droefheid. "Dimitri... hij is zo anders. Zo koud. Hij is beleefd, ja. Maar hij is als een muur. Een heel knappe, onbeweeglijke mu...

Log in en ga verder met lezen