Hoofdstuk 10 Haar man was een CEO

Na het ophangen begon Quinn zich weer zorgen te maken. Elegance Group was de leider in de ontwerpindustrie van Sunrise City en dekte mode-, UI-, grafische, architecturale en landschapsontwerpen.

Omdat het een sollicitatiegesprek was, moest ze zich goed voorbereiden. Ze opende haar koffer en begon haar outfit uit te zoeken.

Quinn koos een paar eenvoudige outfits, maar ze benadrukten haar unieke charme. Ze droeg een blauw overhemd met de bovenste twee knopen los, waardoor een witte ronde hals zichtbaar werd die haar huidkleurige nek omhulde, met een vleugje roze. Ze combineerde het met witte jeans en een zwarte trenchcoat, geaccessoriseerd met een dunne zwarte riem en kleine leren schoenen.

Haar hele look straalde de aura van een professionele ontwerper uit. Terwijl ze naar zichzelf in de spiegel keek, wist Quinn al welk kapsel de outfit zou vervolledigen.

Na een douche ging ze alleen naar bed, zonder op Carl te wachten.

Vergaderzaal van Global Horizon Enterprises.

Carl sloot de map.

"Goed gedaan, iedereen. Ik laat financiën de beloningen regelen. Ga naar huis en rust uit. Ik regel de nieuwe afspraak zelf morgen."

"Goedenacht, meneer Ward. U moet ook wat rust nemen."

Toen iedereen weg was, haalde Carl de onderste map tevoorschijn en opende deze. "Maatwerk" was een evenementplan dat hij tijdens zijn studie had gemaakt en nu stond het eindelijk op het punt van start te gaan.

"Weet je nog dat ik zei dat ik een trouwjurk voor je zou maken, waarbij we onze levenslange gevoelens met deze liniaal zouden meten?" Vervolgens staarde hij naar de nachtelijke hemel.

Wakker geworden door de wekker, stak Quinn instinctief haar hand uit, maar voelde niets. Ze draaide haar hoofd en zag de lege plek naast haar, wat haar een beetje teleurstelde.

"Die vent verloor zo snel interesse in mij."

Ze was nu klaarwakker en begon aan haar ochtendroutine—koffie, badkamer en douche.

Terwijl ze onder de douche stond, dacht ze aan het litteken op Carl's arm, dat hij achteloos had blootgesteld.

"Deze Carl moet een verhaal hebben. Als je je goed gedraagt, zou ik je wel willen helpen genezen. Uiteindelijk heb je geluk met zo'n goede vrouw."

Na de douche trok ze de outfit aan die ze de avond ervoor had klaargelegd, bracht wat lippenbalsem aan en gaf zichzelf een peptalk.

"Quinn, je bent de beste!"

Ze nam een taxi naar Elegance Group. Nog voordat ze uitstapte, zag ze een groep mensen ordelijk bij de ingang staan.

Aan hun bijpassende professionele kleding te zien, leek het erop dat ze iemand belangrijks stonden op te wachten.

Ze besefte dat ze er een beetje uit de toon viel vergeleken met hen.

De mannen en vrouwen droegen pakken van dezelfde kleur, met als enige verschil de stropdassen. De vrouwelijke medewerkers droegen panty's en zagen er verbluffend uit, vooral mooi in hun panty's.

Plotseling staarde een vrouw met een indrukwekkende uitstraling naar Quinn en liep met een koele uitdrukking naar haar toe.

"Wie ben jij? Sta niet in de weg."

Quinn wilde iets terugzeggen, maar het zou ongemakkelijk zijn als zij de interviewer bleek te zijn.

"Ik ben hier voor een sollicitatiegesprek. Uw bedrijf belde me gisteravond om het in te plannen."

De vrouw bekeek haar van top tot teen en vroeg uiteindelijk: "Ben je hier voor het sollicitatiegesprek voor de functie van modeontwerper?"

Quinn knikte, en de vrouw snoof minachtend.

"Ik weet niet wat jullie jonge mensen denken, je zo vreemd kleden. Denk je echt dat iemand bij Elegance Group binnenkomt eruitziend zoals jij?"

Quinn was verrast. Ze keek naar het naamplaatje van de vrouw—Creatief Directeur van de Modeontwerpafdeling, Isolde Porter.

"Sorry, mevrouw Porter, ik ben niet bekend met de eisen van uw bedrijf."

"Begrijp je het niet? Ik zei dat je hier niet mocht blijven."

Isolde was halverwege haar berisping toen een stem door haar walkietalkie kraakte. "De nieuwe CEO is gearriveerd!"

Isolde scande de ruimte en wees naar een hoek van de lobby. "Zoek een hoek om in te blijven. Wacht tot de nieuwe CEO naar boven gaat, dan kun je tevoorschijn komen."

Ze jogde toen terug naar haar positie. Hoewel Quinn verward was, respecteerde ze het verzoek.

Ze rende naar de zijkant van de menigte en verborg zich achter een gordijn bij een pilaar, waarbij ze opmerkte dat er al iemand anders daar verstopt zat.

"Ze zeiden gisteren nog dat de nieuwe CEO minstens een maand niet zou komen. Waarom is hij vandaag hier?"

"Ik hoorde dat de nieuwe CEO pas 25 jaar oud is. Hij maakte naam in de zakenwereld toen hij 20 was. Hij heeft twee doctoraten en beheert meerdere grote bedrijven."

"Ik zag zijn profiel gisteren op kantoor. Hij is zo knap. Als ik hem elke dag kon zien, zou ik nooit meer te laat komen."

"Maar ik heb ook gehoord dat het bedrijf grote veranderingen doormaakt. Ze hebben veel mensen ontslagen, maar ze zijn nog steeds aan het werven om de vacatures op te vullen!"

Quinn voelde een mix van nieuwsgierigheid en amusement. Ze was nieuwsgierig naar de nieuwe CEO, zeker; wat haar nog meer intrigeerde was dat haar moeizaam verkregen sollicitatiegesprek mogelijk was omdat de nieuwe CEO op zoek was naar nieuwe medewerkers.

Ze was vooral nieuwsgierig hoe iemand op 25-jarige leeftijd CEO kon worden en meerdere grote bedrijven kon beheren.

Dit was Elegance Group, het toonaangevende ontwerpbedrijf in Sunrise City. De CEO moest wel een uitzonderlijk talent zijn.

Ze begon te plannen hoe ze indruk kon maken tijdens het sollicitatiegesprek om de baan te krijgen.

"De nieuwe CEO is hier!" riep iemand, en alle ogen richtten zich op de ingang.

Quinn kon alleen een auto zien aankomen door de openingen in de menigte, gevolgd door meerdere mensen die uitstapten en iemand omringden terwijl ze de lobby binnenliepen.

De leidinggevenden bij de ingang richtten zich op. Zelfs de kleinere mensen gingen op hun tenen staan om een glimp op te vangen van de nieuwe CEO, die opwinding veroorzaakte bij iedereen.

Quinn zag een lange figuur tegen het licht in lopen, als een bewegende berg. Omringd door leidinggevenden, liepen ze de lobby binnen.

In de grote lobby waren alleen voetstappen en een stem die rapporteerde te horen. Helaas kon Quinn alleen een rug zien. 'Waarom lijkt hij zo op Carl?'

Net toen ze deze gedachte had, leek de nieuwe CEO het te voelen en stopte, scande de ruimte voordat hij uiteindelijk naar Quinn keek. Toen hun ogen elkaar ontmoetten, riep Quinn instinctief. "Carl?"

In Oakridge Springs had Emily net Alan afgezet en boodschappen gedaan op de terugweg.

Zodra ze de deur opendeed, werd ze hard geschopt. Emily viel het huis binnen en draaide zich om om Jake te zien, haar gezicht werd bleek van angst.

"Hoe heb je deze plek gevonden?"

Jake antwoordde met een klap en ging toen bovenop Emily zitten, haar slaand. Na zijn woede te hebben gekoeld, stond hij op en ging naar de keuken om een fles melk uit de koelkast te halen.

"Ugh!" Hij spuugde het uit. "Trut, kijk wat jouw dochter heeft gedaan. Daniel werd in elkaar geslagen door zijn man, en hij reageerde het op mij af. Ga je haar niet bellen om hier te komen knielen en zich fatsoenlijk te verontschuldigen?"