114. Papa liefste

Ik liet een kleine gaap ontsnappen en draaide me om op mijn rug te liggen op het bed, mijn blik afwezig en zielloos terwijl ik naar het plafond staarde. Mijn tranen waren allang opgedroogd, die kleverige strakheid die bij elke beweging aan mijn huid trok was het enige bewijs van hun langzame reis ov...

Log in en ga verder met lezen