128. Het onvergeefse

Ik glimlachte in mezelf, de zoete sensatie van Darius' lippen op de mijne nog steeds voelbaar terwijl ik daar even stond, voor mijn kluisje.

Verdorie. Ik was nog maar net op school en ik miste hem nu al. Ik miste de warmte van zijn lichaam om het mijne terwijl hij me vasthield zoals hij vanochtend d...

Log in en ga verder met lezen