138. Niet jouw schuld

Wacht. Nee!

"Nate!!" Binnen een seconde stond ik tegen die deur aan, mijn handen bonzend erop terwijl ik zijn naam schreeuwde. Ze hadden hem meegenomen. Ze hadden ons hier opgesloten en hem meegenomen.

"Nate!"

"Alsjeblieft!" Mijn stem trilde terwijl de paniek in me begon toe te nemen. Wat als ze hem...

Log in en ga verder met lezen