7

Charlie keek in de auto, en Vidar keek terug naar haar.

"Mijn bus komt elk moment, maar bedankt," zei Charlie. Niets veranderde. Vidar bleef haar aankijken. De chauffeur hield de deur nog steeds open, en Charlie voelde zich ongemakkelijker dan ooit. Ze zou deze keer volhouden, zei ze tegen zichzelf. Vidar trok langzaam een wenkbrauw op, en Charlie zuchtte. De bus zou voorbijrijden als hij nu kwam, omdat het leek alsof ze in de auto stapte. Ze gaf zich over en stapte in de auto. "Dank je wel," zei ze tegen de chauffeur. Ze keek toe hoe hij de deur sloot en weer achter het stuur ging zitten.

"Hetzelfde hotel als de vorige keer, juffrouw?" vroeg hij.

"Ja, graag," antwoordde ze, en ze reden weg.

"Ik heb een voorstel voor je," zei Vidar. Charlie had niet verwacht dat hij zou spreken. Hij had tijdens hun vorige autorit niets gezegd en had haar de hele avond genegeerd. Daarom duurde het even voordat ze besefte wat hij had gezegd.

"Ik ben dankbaar voor de lift, meneer Vidar, maar ik ben niet geïnteresseerd in welke voorstellen u ook heeft," zei ze en voelde haar hartslag versnellen. Ze zat in een auto met twee vreemde mannen. Als Vidar het onderwerp wilde doordrukken, dacht Charlie niet dat zijn chauffeur haar te hulp zou schieten. Ze had naar James moeten luisteren, dacht ze. Vidar trok weer die verdomde wenkbrauw op en keek naar haar alsof hij iets probeerde te begrijpen.

"Ah, excuseer mijn slechte woordkeuze. Ik verzeker je dat ik op geen enkele manier geïnteresseerd ben in je lichaam," zei hij toen. Au, moest hij het echt zo laten klinken alsof hij walgde van het idee?

"Oké?" zei ze.

"Ik ben geïnteresseerd in het maken van een zakelijke overeenkomst," voegde hij eraan toe.

"Wat voor soort zaken?" vroeg ze. Hij keek ongemakkelijk.

"Ik realiseer me dat ik je moet vertellen om je geïnteresseerd te krijgen. Maar ik kan geen details onthullen totdat je een geheimhoudingsverklaring hebt ondertekend," vertelde hij haar. Charlie knikte. Het leek redelijk.

"Ik begrijp het. Ik geef je mijn woord dat ik niet zal praten over wat je me gaat vertellen," zei ze.

"Dat kan me niet schelen. Ik heb het risico berekend," zei hij. Hij strooide echt met de complimenten, dacht ze en voelde zich geïrriteerd worden. Er viel een stilte in de auto. "Ik heb mogelijk een probleem met mijn IT-systeem. Het hoofd van mijn IT-afdeling heeft voorgesteld een externe consultant in te huren," zei hij uiteindelijk.

"En je wilt mij inhuren? Waarop baseer je dat? Mijn vaardigheid in het serveren van drankjes?" vroeg ze. Ze had zichzelf wel kunnen schoppen. Hij bood haar werk aan, werk dat haar passie betrof, en ze moest weer een bijdehante opmerking maken?

"Je realiseert het je misschien niet, maar ik heb geen uitgebreide contacten in de IT-wereld. Voor de meeste aspecten van het bedrijfsleven kan ik alles regelen. Maar IT, daar heb ik geen verstand van," zei hij. Ze knikte. "Dat betekent niet dat ik je meteen zal inhuren. Je moet naar mijn kantoor komen en een gesprek hebben met mij en het hoofd van mijn IT-afdeling. Als hij tevreden is met jou, zal ik je een aanbod doen en kunnen we salaris en werktijden bespreken," zei hij.

"En het is voor een beperkte tijd, toch?" vroeg ze.

"Ja. Je werkt alleen voor mij totdat je kunt beoordelen of we een probleem hebben en als dat zo is, totdat je het hebt gevonden en opgelost," vertelde hij haar.

"Goed, ik kan me niet voor lange tijd binden. Wanneer is het gesprek?" vroeg ze.

"Morgenmiddag om twee uur, wees op tijd," zei hij.

"Ik accepteer, alleen omdat ik een vrije dag heb en niets gepland heb," zei ze tegen hem. De auto draaide de parkeerplaats van het hotel op. Vidar gaf haar een zwart visitekaartje, toen opende de chauffeur haar deur en stapte ze uit.

"Dank je wel... Sorry, ik heb je naam niet gekregen," zei Charlie tegen de chauffeur.

"Malcom, juffrouw," zei hij.

"Dank je, Malcom."

"Graag gedaan, juffrouw. Fijne avond."

"U ook," zei ze en wachtte opnieuw tot de auto uit het zicht verdween voordat ze terug naar haar appartement ging. Ze deed de lichten in de gang aan en zorgde ervoor dat alle sloten op hun plaats zaten. Dit deel van de stad was niet het beste, maar ook niet het slechtste. Het appartement was niet groot, maar het was genoeg, en het was thuis. Ze haalde de envelop en het visitekaartje uit haar tas en ging naar wat de woonkamer had moeten zijn, maar haar kantoor was. Haar computeropstelling nam zoveel ruimte in beslag dat het onmogelijk was om een bank in de kamer te krijgen. Charlie voerde haar vissen en ging achter de computer zitten. Ze telde haar fooi en moest twee keer hertellen om er zeker van te zijn dat ze het goed had. Toen ze besefte dat het klopte, ging ze zitten om de volgende dag te plannen. Charlie zou de ochtend besteden aan huishoudelijke taken, die ze al veel te lang had uitgesteld. Daarna zou ze naar de bank gaan voordat ze naar haar sollicitatiegesprek ging. Ze zou vier uur hebben tussen het gesprek en haar afspraakje. Dat moest genoeg tijd zijn om het gesprek af te ronden en zich klaar te maken, toch?

De volgende dag ging Charlie van de bank naar het hoofdkantoor van Grim Inc. Het had haar meer tijd gekost dan ze wilde toegeven om haar outfit te kiezen. Als het vanwege de zenuwen voor het gesprek was geweest, had ze het geaccepteerd. Maar halverwege de archeologische opgraving uit haar kast, realiseerde ze zich dat ze zich zorgen maakte over wat Vidar van haar zou denken. Charlie was geïrriteerd door zichzelf. Vidar was niets anders dan een eikel geweest, haar de meeste tijd negerend. Dus waarom in hemelsnaam wilde ze dat hij haar opmerkte? Waarom wilde ze zijn goedkeuring? Dat moest stoppen. Ondanks haar besluit had ze zwarte broek gekozen die haar kont goed deed uitkomen en een witte blouse die een hint van decolleté gaf, zonder iets te laten zien. Tenminste, ze had geen jurk of rok gekozen, dacht ze terwijl ze opkeek naar het enorme gebouw voor haar. Ze haalde diep adem en liep naar binnen en naar de beveiligingsbalie.

"Hallo, ik heb een afspraak met meneer Grim om twee uur," zei ze tegen de man achter de balie. Hij typte iets in zijn computer en glimlachte naar haar.

"Mevrouw Maynard? Mag ik een identiteitsbewijs met foto zien, alstublieft," zei hij. Ze gaf hem haar rijbewijs, en hij tikte een tijdje op zijn toetsenbord. "Alstublieft. Draag de badge zichtbaar op alle tijden. Gebruik de blauwe lift net om de hoek, houd de badge tegen het paneel in de lift, en deze brengt u naar de juiste verdieping. Wanneer u vertrekt, lever dan uw badge in. Als de balie onbemand is, stop de badge dan in de gemarkeerde opening. Fijne dag verder," vertelde hij haar.

"Dank je, jij ook," zei Charlie terwijl ze de badge aan de voorkant van haar blouse vastpinde. De man drukte op een knop, er klonk een zoemend geluid en de barrière die mensen van de liften blokkeerde, ging open. Charlie vond de lift en gebruikte de badge om deze in beweging te krijgen. Ze keek op haar telefoon, tien voor twee, en zette hem toen uit. Toen ze uit de lift stapte, werd ze begroet door een balie met een oudere vrouw erachter.

"Mevrouw Maynard?" vroeg de vrouw.

"Ja," zei Charlie en liep naar de balie.

"U bent op tijd," zei de vrouw.

"Ja," zei Charlie weer.

"Dat is een goed begin. Neem plaats. Ik laat u weten wanneer meneer Grim en meneer Peniro klaar zijn om u te ontvangen," zei ze, wijzend naar een zithoek met comfortabele stoelen.

"Dank je," zei Charlie en ging in een van de fauteuils zitten. Waarom was ze zo nerveus? Ze kon dit, ze was hier goed in, dit was haar ding, herinnerde ze zichzelf. De vrouw kwam na een tijdje naar haar toe.

"Volgt u mij alstublieft," zei ze, en Charlie stond op en volgde haar. Ze liepen naar grote deuren en de vrouw opende er een. "Uw afspraak van twee uur, meneer," zei ze en stapte opzij om Charlie de kamer binnen te laten. Toen Charlie het kantoor binnenkwam, moest ze even de tijd nemen om de ruimte te bewonderen. De kamer strekte zich voor haar uit. Aan de achterwand hingen dikke duifblauwe gordijnen, de muren waren geschilderd in een matte grijsbruine kleur en het grote bureau voor de gordijnen was een tint donkerder. De kunst aan de muren was allemaal in tinten grijs, bruin en duifblauw. Vidar stond bij het bureau en hij leek gewoon in deze kamer te passen. Het was duidelijk dat dit zijn kantoor was. Het paste zowel bij zijn uiterlijk als zijn persoonlijkheid. Naast hem stond een jongere man.

"Meneer Grim," begroette Charlie Vidar.