Laten we genoegen nemen, koningin

Als je tot nu toe aandacht hebt besteed aan mijn leven, zou het nogal overduidelijk zijn dat ik wat onopgeloste moederproblemen heb. Dat was een van de dingen die Kendra zei waardoor ik mijn kalmte verloor en haar eerder een klap gaf. Ik denk dat ik wat context moet geven over waarom ze zei dat mijn moeder mij nooit erkende als haar dochter.

Ik werd geboren in een klein stadje in Jacksonville, Oregon, en het was zo klein, verborgen en onbeduidend dat ik de naam van dat afschuwelijke stadje niet eens meer weet. Wat ik me wel herinner, is dat het een rotzooi was en ik haatte het om daar te wonen.

Het was niet altijd slecht. Ik had een paar vrienden en na de puberteit begon ik ook vriendjes te hebben, en dat gaf me de kans om te leren over de krachten die ik als vrouw bezit. Seks maakte mijn leven in dat stadje een beetje beter en het bevrijdde me van het brave meisje dat mijn moeder van me probeerde te maken, wat erg hypocriet van haar was omdat zij de grootste slet was die ik kende en in zekere zin leerde ze me alles wat ik wist over hoe ik met mannen moest omgaan.

Ik heb mijn vader nooit gekend. Mijn moeder sprak nooit over hem en ik weet niet eens of hij dood is, of hij gewoon vertrokken is en me in de steek heeft gelaten of dat hij zelfs weet dat ik besta. Ik kende wel verschillende zwervers die mijn moeder door de jaren heen dateerde, voordat ze genoegen nam met mijn vreselijke stiefvader, Roy.

Jemig, ik haatte hoe we toen leefden! Nacht na nacht was er altijd een nieuwe man in huis en 's nachts was het geluid van een volslagen vreemde die mijn moeder in de andere kamer neukte altijd te veel voor mij om te verdragen. Ze kleedde zich zeer ongepast en vermaakte al die mannen en dat maakte dat ze mij verwaarloosde.

Ze keek me altijd aan alsof ik een last voor haar was; alsof ik haar ervan weerhield nog wilder en onverantwoordelijker te zijn dan ze al was.

We hebben nooit een betekenisvol gesprek gehad en we hebben nooit echt als moeder en dochter verbonden. Zelfs toen ik mijn eerste menstruatie kreeg, was mijn lerares op de middelbare school de enige aan wie ik het vertelde en mijn moeder vroeg er nooit naar. Ze gaf nooit om mij! Ik heb mezelf praktisch opgevoed en leerde als klein meisje onafhankelijk te zijn. Ze gaf me zoveel vrijheid en nul begeleiding, wat maakte dat ik met de verkeerde groep kinderen omging en ja, ik werd een rebel, een echt stuk werk, en toen ik begon vriendjes te krijgen, make-up te dragen en 's nachts in schaars geklede kleding uit te gaan, toonde mijn moeder voor het eerst interesse in mijn leven. Ze haatte het dat ik een betere, jongere, sexyer versie van haar was en probeerde me te controleren, maar ik was op dat moment veel te opstandig, dus ze had geen macht over mij.

En toen trouwde ze met Roy en nou ja, vanaf daar ging het allemaal bergafwaarts. Hij behandelde haar niet goed en, net als zij, maakte het hem niet uit of ik leefde of niet. Hij dronk ook veel alcohol en sommige nachten dat ik thuis sliep, hoorde ik hem haar in hun slaapkamer slaan terwijl hij zich aan haar opdrong. Ik had helemaal geen medelijden met haar. Sterker nog, ik was blij dat ze met zo'n misbruiker trouwde die haar behandelde zoals de hoer die ze was.

Het was allemaal prima totdat Roy besloot te upgraden van het slaan van mijn moeder naar het slaan van mij. De eerste dag dat hij zijn walgelijke handen op mij legde, besefte ik dat het tijd was voor verandering. Ik begon wat geld te sparen en toen ik goed en wel klaar was om te gaan, verliet ik dat afschuwelijke stadje zo snel als ik kon en ik heb nooit meer achterom gekeken.

Ik liet Roy achter met een afscheidsgeschenk dat hij zeker nooit zou vergeten. Je zou kunnen zeggen dat ik "de spijker op zijn kop sloeg🔨 🍆" als je begrijpt wat ik bedoel. Alles wat ik als meisje heb doorgemaakt, heeft me gevormd tot de vrouw die ik nu ben. Maar, brak het me en maakte het me zwak? Abso-fucking-lutely niet! Het maakte me juist de sterkste leeuwin op de planeet en de wereld moest mijn gebrul nog horen.

.

.

.

De volgende ochtend begon behoorlijk roerig voor mij en Kendra. Ik werd eerder wakker dan zij en besloot ontbijt voor ons beiden te maken. Ik was in de keuken aan het eten toen ik haar hoorde rommelen in haar slaapkamer. Ik wilde vrede met haar sluiten zodat we verder konden gaan en weer vrienden konden zijn, dus besloot ik als eerste mijn excuses aan te bieden voor alles wat ik tegen haar had gezegd.

Ze kwam naar buiten en, afgaand op haar manier van lopen, was ze nog niet helemaal nuchter. Ze liep naar de gootsteen en opende de kraan boven een beker. Ze dronk het water zo snel dat ik bang was dat ze erin zou stikken.

"Hallo," zei ik ongemakkelijk tegen haar.

"Hallo daar," antwoordde ze zonder me aan te kijken.

"Heb je honger? Ik heb wafels gemaakt en wat van dat sap gehaald dat je lekker vindt," zei ik en wees naar de tafel, uitnodigend.

"Welke smaak?" vroeg ze.

"Rode mango; vers gemaakt," antwoordde ik, "Wil je wat?"

"Tuurlijk, waarom niet!"

Kendra ging recht tegenover me zitten en nam wat wafels en sap. Ik kon zien dat ze wist dat ik mijn excuses wilde aanbieden en ze had geen enkele intentie om als eerste te gaan. Ik besloot het gewoon te doen en er vanaf te zijn.

"Het is goed, Cher. Je hoeft niets te zeggen. Ik vergeef je," zei ze terwijl ze wat wafels in haar mond stopte.

"Is dat zo?" vroeg ik sarcastisch met een opgetrokken wenkbrauw.

"Ja, natuurlijk. Ik bedoel, we maken allemaal fouten en niemand is perfect, vooral jij niet, dus ik vergeef je," zei ze weer.

“JIJ vergeeft mij? Wat dacht je van jezelf? Jij hebt ook behoorlijk de mist ingegaan,” zei ik tegen haar.

"Ja, maar duidelijk," gebaarde ze naar de ontbijttafel, "Je hebt zoveel moeite gedaan door wafels te maken en mijn favoriete sap te halen. Het is duidelijk dat dit een verontschuldigingsontbijt is en alleen mensen die het verknoeien doen zoveel moeite om hun excuses aan te bieden."

"Probeer je grappig te zijn of zo, idioot?" vroeg ik met een glimlach en gooide een wafel naar haar.

"He, verspil geen eten. Deze wafels kosten veel," berispte ze speels.

"Hoe zou jij weten wat ze kosten? Ik heb ze gekocht."

"Fair enough," zei ze met een lachje.

We lachten samen een tijdje terwijl we aten en ik was blij dat geen van ons van plan was om wat er tussen ons gebeurd was onze vriendschap te laten verpesten. Zussen vechten, maar het belangrijkste is om onze problemen niet te laten zorgen dat we uit elkaar drijven, want zoveel als Kendra mij nodig had, had ik haar net zo hard nodig.

"We zijn cool, toch?" vroeg ik nu wat serieuzer.

"Natuurlijk, we zijn cool. Het kost meer dan een klein ruzietje om een wrok tegen jou te koesteren. Misschien als we verliefd waren op dezelfde man en om hem vochten, dan zou ik je waarschijnlijk voor altijd haten."

"Je zou geen man met mij kunnen slepen. Ik ben een sexy blonde stripper. Je zou geen kans maken," grapte ik terug.

"Oh, is dat zo?"

"Dat IS zo!"

We bleven nog wat lachen en, gewoon zodat we iets anders te bespreken hadden, besloot ik haar te vertellen over Malcolm Balogun en het aanbod dat hij me had gedaan.

"Nu we het toch over mannen hebben, er is iets dat ik je moet vertellen. Na mijn laatste show op zaterdag ontmoette ik deze man en hij bood me een baan aan, dus ik ging hem gisteren zien voordat ik jou uit het crackhuis haalde."