Hoofdstuk Negenendertig

Brooklyn

De wandeling naar de hut voelt langer aan dan zou moeten. Of misschien is de tijd nu vreemd. Mijn benen voelen zwaar, alsof ze vol nat zand zitten. De sokken zijn weer ijskoud, stijf van het ijs, en de huid op mijn voeten is voorbij pijn en in iets gevoelloos en angstaanjagend terechtgekom...

Log in en ga verder met lezen