Hoofdstuk Drieënvijftig

Jackson

Het leven veert niet terug. Het kruipt. Traag als de pest.

Brooklyn beweegt beter. Maar ze wordt nog steeds snel moe. Ze schrikt nog steeds van plotselinge geluiden. Maar ze lacht soms, en het is een echte lach. De soort die haar schouders doet schudden in plaats van de neppe die geforceerd...

Log in en ga verder met lezen