20

Eira’s pov

De tuin strekte zich voor me uit als een kerkhof. Stenen bankjes bedekt met klimop, zwarte rozen bloeiend waar het zonlicht niet durfde te komen, en de geur van as die nog steeds aan de bries hing als een oude geest. Ik liep langzaam, doelbewust, alsof elke stap een oorlogsverklaring was...

Log in en ga verder met lezen