Hoofdstuk Honderdvierendertig

Sephie

"Kun je nu zielen verpletteren?" vroeg ik, nauwelijks hoorbaar. Ik wist dat mijn ogen zo wijd mogelijk open stonden.

Hij lachte. "Niet letterlijk verpletteren, nee. Maar ik kan ze nu wel naar de hel veroordelen."

"Sorry, wat?"

"Maak je geen zorgen, het was voor mij ook moeilijk te begrijpe...

Log in en ga verder met lezen