Hoofdstuk Honderdzesendertig

De tent was gevuld met een zware stilte nadat de ouderen waren vertrokken, hun sombere gezichten nog steeds in mijn gedachten. Ik zat met gekruiste benen op de ruwe vloer, proberend alles te verwerken wat we net hadden geleerd.

Een paar momenten van stilte gingen voorbij voordat Alex zijn keel schr...

Log in en ga verder met lezen