Hoofdstuk vijfenzestig

Toen Commandant Lynne me eindelijk van mijn straf vrijliet, verspilde ik geen tijd. Mijn benen deden pijn, mijn schouders schreeuwden, en mijn trots—hoewel gehavend—bleef intact. De aanhoudende blikken en gefluister van de omstanders negerend, sjokte ik rechtstreeks naar mijn kamer. Ik kon hun nieuw...

Log in en ga verder met lezen