188

LYRIC

Ik bleef met mijn benen tegen de vloer tikken, mijn armen om mezelf geslagen terwijl ik op de rand van het bed zat.

Ik trilde. Ik wist niet eens of het van de misselijkheid kwam of omdat ik zo geschokt, bezorgd en bang was.

Ik wierp een blik op de klok. Het was al dertig minuten. Wat duurde...

Log in en ga verder met lezen