Hoofdstuk 5

Danny’s POV

“Danny, ik ben hier om naar alles te luisteren wat je wilt bespreken,” zegt Doctor Drury, een kleine vrouw met blond haar. “Waar wil je dat ik over praat?” vraag ik haar.

“Wat dacht je van je oma Nelly, hoe was zij?” zegt ze. “Ze was de moeder van mijn moeder. Ze hield van me alsof ik haar zoon was,” antwoord ik haar.

“Praatte ze met je over je moeder?” vroeg ze. “Ja, de hele tijd; ze vertelde me altijd hoe lief en zorgzaam mama was. Ze haatte papa en was boos dat hij mama’s voorbestemde partner was; maar zei dat godin Selene wel moest weten dat papa mama nodig had om hem nederigheid te tonen of zoiets,” vertel ik haar.

“En toen stierf ze, tijdens de bevalling. Vertelde ze je hoe?” Ik kijk haar aan en zucht; “Ja, ze zei dat mama placenta previa had en tijdens de bevalling een bloeding kreeg. Ze konden het bloeden niet stoppen en ze bloedde dood. Ik begrijp er niet veel van, maar dat is wat ze me vertelde,” antwoord ik haar weer.

“Wat gebeurde er daarna?” “Toen mama stierf, wilde papa me vermoorden. Hij zei dat ik niet geboren had moeten worden. Ze stapte in en nam me mee. Papa had me al een naam gegeven. Ze weigerde me Error te noemen en zei dat mama me Danny wilde noemen. Ze zei dat dat mijn echte naam is,” vertel ik haar.

“Ik begrijp het,” zegt ze tegen me, terwijl ze iets opschrijft in een notitieboekje. “Ik zal proberen een paar dingen voor je uit te leggen. Je wat meer inzicht geven. Ten eerste; Placenta Previa is wanneer de placenta de baarmoederhals blokkeert.” Ik kijk haar verward aan; “Ik ben maar tot mijn tiende naar school gegaan, ik weet nog steeds niet wat het betekent,” vertel ik haar.

“Het betekent dat de zak die je voedde in je moeder’s buik; de placenta, de uitgang bedekte waardoor je geboren werd; de baarmoederhals. Het kan bloedingen veroorzaken en kan erg riskant zijn. Je moeder moet veel van je hebben gehouden, om je toch te krijgen, wetende van de risico’s,” legt ze uit. “Papa dacht dat niet,” snauw ik naar haar.

“Nee, waarschijnlijk niet. Mensen rouwen op verschillende manieren. Ik rechtvaardig niet wat hij deed; want het was niet juist en je oma Nelly wist dat. Zijn rouw veroorzaakte dat hij die dingen deed,” zegt ze. “Dus, je vertelt me dat hij al 18 jaar aan het rouwen is?” schreeuw ik naar haar. Haar uitleg maakt me boos. “Nee,” zegt ze kalm.

“Wat dan wel?” spuug ik. “Rouw was het begin. Ik kan je niet vertellen waar het vanaf daarheen ging, zonder met je vader te praten. Mijn aanname is; hij begon zijn rechtvaardiging te geloven en Todd volgde de leugen. Todd gaat alleen af op één persoon’s versie van de gebeurtenissen,” legt ze uit.

Ik kalmeer een beetje; "dat klinkt logisch, maar ze hoefden me nog steeds niet bijna dood te laten verhongeren. Ze hoefden me niet zo erg te pijnigen dat ik mezelf wilde doden," vertel ik haar. "Dat is waar. Ik ben hier om naar je te luisteren en het in perspectief voor je te plaatsen. Zodra je perspectief hebt, kun je de situatie verwerken en verder gaan. Dat betekent niet dat je moet vergeven wat ze hebben gedaan. Begrijp het gewoon, zodat je verder kunt gaan en niet dezelfde fouten maakt als zij," zegt ze tegen me.

"Is dat wat Godin Selene bedoelde met wraak is niet altijd het antwoord?" vraag ik haar. Ze kijkt me aan, een geschokte uitdrukking verschijnt op haar gezicht. "Godin Selene?" vraagt ze. "Ja, toen ik mezelf in de nek stak, ging ik niet dood. Ik ging naar een plek waar Godin Selene was. Ze zei dat ze me terugstuurde om bij mijn partner te zijn. Maar ze zei dat ik de keuze had om degenen die me pijn deden te vergeven of niet; dat was mijn beslissing. Maar om te onthouden dat wraak niet altijd het antwoord is. Is dat wat ze bedoelde?" vraag ik haar opnieuw.

Dokter Drury maakt nog een aantekening in haar notitieboekje en kijkt naar me. "Heeft Godin Selene je verteld waarom ze wilde dat je bij je partner was?" vraagt ze. "Ze zei dat we elkaar nodig hebben; waarom vraag je dat?" vraag ik. "Geen reden, ik was gewoon nieuwsgierig, denk ik. Het is niet vaak dat we de kans krijgen om met Godin Selene te praten. Om je vraag te beantwoorden; ik geloof dat dat is wat ze bedoelde. Wraak zoeken zou je in dezelfde categorie plaatsen als je vader en broer. Je bent sterker dan zij. Ik kan het zien en Godin Selene ook," vertelt ze me.

"Oké," zeg ik tegen haar. Ik heb het gevoel dat ze iets voor me verbergt. "Ik denk dat we het voor vandaag kunnen afsluiten. Kan ik je morgen weer spreken? Ik zou graag willen dat Claudia erbij is, als dat oké is?" vraagt ze me. Ik knik als ze de kamer verlaat.

"Wat denk je dat ze verbergt?" vraag ik aan Jesse. "Niet zeker. Het heeft iets met Claudia te maken. We komen er morgen vast achter," antwoordt hij me. "Ze heeft wel gelijk over wraak zoeken. We zouden niet beter zijn dan James of Todd," voegt hij toe. "Ja," zucht ik. Ik wil wel dat ze lijden voor wat ze me hebben aangedaan.

"Danny, we kunnen kijken of we je sondevoeding, katheter en infuus eruit kunnen halen. Zodat je kunt opstaan en bewegen," zegt dokter Elliot als hij de kamer binnenkomt. "Oké. Waar is Claudia?" vraag ik hem. "Ze praat met dokter Drury," antwoordt hij, terwijl zij de kamer binnenkomt. "Ik ben klaar om te helpen," zegt ze glimlachend. Ik kijk in haar blauwe ogen. "Dokter Drury wil ons morgen allebei zien," zeg ik tegen haar. "Ze vertelde het me buiten, is dat oké voor jou?" vraagt ze. "Waarom zou het niet oké zijn?"

Ze straalt een glimlach naar me; “Ik was het dubbel aan het controleren. Ik wil niet dat je je ongemakkelijk voelt,” zegt ze tegen me.

“Claudia, kun je Danny’s hand vasthouden terwijl ik de voedingssonde eruit haal? Het kan een beetje ongemakkelijk zijn, Danny,” zegt dokter Elliot terwijl Claudia mijn hand pakt. Ik houd haar hand stevig vast; het deed niet zoveel pijn als ik had gedacht. Het trekken van de sonde voelde wel ongemakkelijk. Dokter Elliot haalt de katheter en het infuus eruit en glimlacht. “Ik wil dat je probeert op te staan, Danny. Je zult een beetje wankel zijn,” zegt hij tegen me. Ik zet mijn benen over de rand van het bed en op de vloer.

“Je wilt misschien de zijkant van het bed vasthouden,” zegt hij tegen me. Ik grijp de bedrails vast en til mezelf op. Mijn benen knikken onder me en ik val voorover op het bed. “Het is oké; je bent een paar maanden immobiel geweest,” legt dokter Elliot uit. Hij grijpt me onder mijn arm en helpt me weer op te staan. Ik leun tegen hem aan en zet mijn gewicht op mijn benen. Wanneer ik stabieler word, laat hij mijn armen los en kijk ik naar Claudia, terwijl ik haar een grote glimlach geef.

Ze glimlacht terug naar me; “Wil je een stukje wandelen?” Ik knik en pak haar hand weer vast. We gaan de deur uit en lopen de gang op.

“Waar wil dokter Drury met ons over praten?” vraag ik aan Claudia. Ze kijkt om zich heen; “Ik zal je antwoorden, maar niet hier,” zegt ze tegen me. Ik kijk om ons heen; wat wil ze niet in het ziekenhuis zeggen? We gaan door de hoofdingang naar een grasveld. “Laten we daar gaan zitten,” zegt ze, wijzend naar een houten bankje.

Ze leidt ons naar het bankje en ik ga zitten. We hadden maar een paar honderd meter gelopen, maar ik begon al moe te worden. “Ze wil met je praten over mij,” zegt ze, terwijl er een frons op haar gezicht verschijnt. “Waarover?” vraag ik bezorgd. Ze kijkt weer om zich heen. “Toen ik 16 was, een paar jaar nadat Mandy bij me kwam, werd ik ontvoerd. De mensen die me meenamen, hielden me gegijzeld. Ze zeiden dat ze wilden wachten tot ik 18 was, zodat de Alpha met me kon paren,” legt ze uit, terwijl een traan over haar gezicht rolt.

Ik veeg de traan van haar wang terwijl Jesse in mijn gedachten begint te grommen. “Waarom zouden ze dat doen?” vraag ik haar, terwijl ik probeer de woede die in mij opkomt niet te tonen. “Vanwege Mandy,” begint ze te antwoorden. Ik kijk naar haar; waarom zou Amanda, haar wolf, belangrijk zijn voor andere mensen? Dan dringt het tot me door; “Godin Selene,” fluister ik.

“Wat zei je?” vraagt ze. “Godin Selene zei dat mijn metgezel een van haar uitverkorenen was. Amanda is een witte wolf, nietwaar?” fluister ik naar haar. Ze knikt naar me; “Waarom zou ik aan jou gekoppeld zijn? Ik kan mezelf niet beschermen, laat staan jou en Amanda,” zeg ik tegen haar. “Nog niet; maar dat zal je binnenkort wel kunnen. Dokter Drury heeft een theorie; die ze graag met ons wil delen,” antwoordt ze glimlachend.

Wat zou het kunnen zijn? Ik ben een zwakke, ongetrainde wolf. “Laten we gewoon wachten en zien wat dokter Drury morgen zegt,” zegt Jesse tegen me. “Ik weet niet of ik aankan wat ik moet doen om Claudia en Amanda te beschermen tegen mensen die haar willen meenemen,” zucht ik. “Eén dag tegelijk, Danny. Dat is alles wat we kunnen doen,” moedigt hij aan.

Nee, ik moet nu beginnen. “Wie moet ik zien om te beginnen met trainen? Ik wil jou en Amanda beschermen. Ik wil niet dat iemand je aanraakt,” grom ik. “Je moet wachten tot dokter Elliot zegt dat je er klaar voor bent; je werd moe van hierheen lopen,” legt ze uit met liefde in haar ogen. “Nee, nu. Ik moet dit nu doen.”

Ze staat op van het bankje; “Laten we met dokter Elliot praten; vragen wanneer je kunt beginnen,” zegt ze terwijl ze haar hand aanbiedt. Ik neem haar hand en we lopen terug het ziekenhuis in. “Ik denk niet dat ik je hoef te vertellen; Amanda als witte wolf moet geheim blijven,” fluistert ze, terwijl ze naar me kijkt. “Ik weet het; oma Nelly heeft het me verteld. Ze zei dat ze door Godin Selene zijn uitverkoren en dat ze beschermd moeten worden tegen mensen die hen voor hun kracht willen gebruiken. Ze zei dat we er misschien nooit een zouden ontmoeten,” glimlach ik naar haar.

“Niet alleen zul je haar ontmoeten; je zult aan haar gekoppeld zijn,” lacht ze. “Godin,” zucht ik terwijl we mijn kamer binnenlopen. Ik druk op de knop om een verpleegster naar mijn bed te roepen.

“Is alles in orde, Danny?” vraagt verpleegster Jennifer terwijl ze mijn kamer binnenkomt. “Ja, ik moet dokter Elliot spreken alsjeblieft. Kun je hem laten weten dat we met hem willen praten?” antwoord ik haar, terwijl ik op het bed ga zitten. Ze kijkt naar Claudia en dan naar mij. “Hij is zijn ronde aan het doen. Ik zal hem laten weten dat hij moet komen als hij klaar is,” zegt ze terwijl ze de kamer weer uitloopt.

“Ik heb papa ook hierheen geroepen; hij is onderweg,” zegt Claudia terwijl ze naast me op het bed gaat zitten. “Waarom komt Alpha Henry?” vraag ik haar. Ze bloost; “Hij zal degene zijn die je traint.” Ik verstrengel mijn vingers met de hare terwijl we wachten op de twee heren.