ZEVENENTWINTIG

Ik telde de dagen af tot ze eindelijk vrij zouden zijn.

Op een bepaalde manier zag ik hen als mijn mensen, en in zekere zin waren ze dat ook wel.

Hoe dan ook, ik voelde me verantwoordelijk voor hun welzijn en zou niet rusten totdat ik wist dat ze veilig waren, dat verdienden ze.

Toen de dag einde...