Hoofdstuk 10 The Kiss

De butler van de familie Howard had het hele verlovingsfeest georganiseerd. Voor Adrian waren zulke weelderige evenementen routine. Trouwen met Alice was een kwestie van plicht.

Adrian schoof de verlovingsring om Natalie's middelvinger. Op aandringen van de gastheer pakte ze de andere ring op, haar handen trilden lichtjes, en plaatste deze om zijn vinger.

"Wees niet zenuwachtig," fluisterde Adrian geruststellend.

Natalie voelde een steek van bitterheid. Adrian lachte zachtjes, nam haar hand en leidde de ring voorzichtig om zijn vinger.

De gastheer leidde het publiek in applaus. "Laten we hen het allerbeste wensen. Een perfect paar!"

Iemand in het publiek begon te roepen: "Adrian, kus haar!"

Adrian, normaal gesproken afstandelijk, glimlachte en sloeg een arm om Natalie's taille. Onder de verbaasde reacties van het publiek kuste hij haar door de sluier heen. Misschien omdat het zijn verlovingsfeest was, maakte het hem niet uit.

Haar lippen waren zacht, met een lichte geur van kersenbloesem die hem even liet wegdromen. Het herinnerde hem aan die nacht—haar onschuld en zoetheid.

Adrian verstevigde zijn greep om haar taille en verdiepte de kus. Natalie voelde zich ademloos, haar lichaam werd slap. Door de sluier heen keek ze naar Adrian, haar hart klopte sneller.

Hij hield haar andere hand vast, en de drie minuten durende kus eindigde met Natalie die lichtjes trilde van de zenuwen.

"Alice, ontspan," fluisterde Adrian met een glimlach.

Het horen van de naam "Alice" bracht Natalie terug naar de realiteit. Ze was Natalie, slechts een stand-in voor vanavond.

Na de verlovingsceremonie was er een toast. Natalie had zich omgekleed in een lichtroze jurk.

Avery, die Natalie niet volledig vertrouwde, volgde haar op de voet. Ze hield niet van het intieme gedrag tussen Natalie en Adrian tijdens de ceremonie, maar het onderhouden van de relatie met de familie Howard was belangrijker.

"Doe haar foundation dikker!" beval Avery de visagist toen Natalie in haar roze jurk tevoorschijn kwam. Avery was bang dat Adrian iets zou opmerken.

De visagist, die Alice en Natalie niet goed kende, fronste lichtjes. "Mevrouw Cullen's huid is in uitstekende conditie. Ze ziet er beter uit zo."

"Gewoon doen wat ik zeg!" snauwde Avery.

De visagist ging met tegenzin verder met het aanbrengen van make-up, denkend dat het gewoon weer een vreemde grill van een rijk persoon was.

Met de zware make-up was Natalie nog steeds mooi, maar miste haar natuurlijke onschuld. Ze keek naar haar onbekende reflectie in de spiegel en balde haar vuisten gefrustreerd.

In de gang fluisterde Avery een waarschuwing: "Natalie, je kunt je beter gedragen. Geen streken, anders krijg je er spijt van."

Natalie sloeg haar ogen neer. "Ik begrijp het, mevrouw Cullen."

In de feestzaal waren de gasten al begonnen met de lunch. Adrian had zich omgekleed in een grijs pak en zag er nog verfijnder uit.

Aan tafel zaten Adrian's vader, Joe Howard, samen met enkele van Adrian's ooms. Adrian's moeder, Claire Howard, was in het ziekenhuis en kon niet aanwezig zijn op het feest. Adrian's grootvader, Ruben Howard, was vertrokken om te rusten na het ontmoeten van Natalie.

"Adrian, waarom stel je Alice niet aan ons voor?" zei Adrian's tante, Melissa Howard, een gracieuze en elegante vrouw die ook Daniel's moeder was. Jaren geleden was ze getrouwd met Daniel's vader, de oudste zoon van de familie Murphy.

Het zien van Daniel maakte Natalie opnieuw zenuwachtig. Ze was doodsbang dat hij haar zou herkennen.