Hoofdstuk twee: Verjaardag die het waard is om te betreuren (deel 1)
Hoofdstuk 2: Deel 1
Een klop op mijn deur had me wakker gemaakt. Ik ging rechtop zitten en mompelde slaperig een zacht "kom binnen".
"Lang zal ze leven, lang zal ze leven, lang zal ze leven in de gloria. In de gloria, in de gloria. Hieperdepiep hoera!" Lillian kwam binnen zingend.
Ik kon het niet helpen, maar moest glimlachen. Hoewel mijn moeder niet gezond is, staat ze altijd aan mijn zijde. In goede en slechte tijden. Ze is mijn beste vriendin.
"Awww, dank je wel," zei ik tegen haar, terwijl ik haar omhelsde.
"Je verdient het," glimlachte ze, terwijl ze me terug omhelsde. We zaten daar even. "Oké. Kom op. We gaan uit. We moeten je klaarmaken voor vanavond," zei ze, waardoor ik in de war raakte.
"Wat gebeurt er vanavond?" vroeg ik haar.
"Je verjaardagsfeest natuurlijk. En je kunt geen nee zeggen, want ik werk er al dagen aan," zei ze. "En wie weet, misschien vind je wel je soulmate!!" gilde ze. Ik glimlachte.
Het vinden van mijn soulmate zou een droom die uitkomt zijn. Maar ik wil niet te veel hopen. Je weet nooit wat voor soort soulmate je krijgt. Maar hopelijk zal mijn soulmate van me houden en me koesteren, voor altijd en eeuwig.
"Oké, we kunnen gaan. Maar wacht, ik moet douchen en voor mama zorgen," zei ik lachend. Ik weet niet waarom, maar ik voel me vandaag best gelukkig.
Ik stapte uit bed terwijl Lillian zei dat ze werk te doen had. Ik sprong onder de hete stromende douche. Toen ik klaar was met douchen en aankleden, liep ik naar mama's kamer met een kom eten, klaar om haar te voeren.
Ik zat aan haar zijde en schudde haar zachtjes wakker. Haar ogen fladderden open en ze glimlachte naar me. "Gefeliciteerd, Engel," glimlachte ze. Die woorden hadden zo'n effect op me dat ik zelf ook altijd moest huilen. Hoe slecht het ook met haar ging, ze vertelde me altijd dat ze van me hield, wenste me een gelukkige verjaardag en gaf me koosnaampjes.
"Dank je, mam," zei ik dankbaar. "Het is ontbijt, mam, je moet eten, alsjeblieft?" zei ik. Ik hielp haar rechtop te zitten en blies langzaam op het eten om het af te laten koelen zodat ze het kon eten.
Nadat ik klaar was met mama, gaf ik haar haar medicijnen en vertelde haar dat ik uitging. Ze zei gewoon voorzichtig te zijn en een leuk feest te hebben. Ik glimlachte terwijl ik haar kamer uitliep.
Een klop weerklonk door het huis terwijl ik mijn tas pakte. Ik liep naar de deur en Lillian stond buiten, ongeduldig en nerveus.
"Klaar? Oké, laten we gaan," zei ze terwijl ze aan mijn arm trok en me geen kans gaf om te antwoorden. We kwamen bij haar auto en ik deed mijn gordel om. Ze reed de straten in richting mijn ergste vijand. Het winkelcentrum.
Het was twee uur geleden sinds we hier waren en ik had genoeg gekocht. Mijn voeten deden pijn en ik voelde een hoofdpijn opkomen. "Kunnen we nu gaan?" vroeg ik mijn winkelverslaafde vriendin.
"Ja, ja, we zijn klaar, stop met zeuren.." we gingen naar de auto en reden naar mijn huis. Lillian parkeerde op de oprit.
"Je moet genoeg slapen en dan over drie uur klaarmaken, ik haal je om zes uur op, wat vind je daarvan?" vroeg ze me. Ik knikte instemmend en liep mijn huis binnen, de deur achter me sluitend.
Ik liep naar mama's kamer en schudde haar wakker, vragend of ze iets nodig had. Ze vroeg gewoon om water en ik gaf het haar. Toen ik daar klaar was, ging ik naar mijn slaapkamer. Ik liet de boodschappentassen op de houten vloer van de slaapkamer vallen en sleepte mijn voeten naar mijn bed en plofte erin.
Wauw, ik kan niet geloven dat ik achttien ben. Ik kan mijn soulmate vinden, een gezin stichten en dingen doen. Wauw. Ik schoof iets hoger naar mijn kussen en glimlachte.
Kijkend naar het plafond begon ik te mijmeren. Wat als mijn soulmate me afwijst omdat ze slecht denken over mijn moeder? Nee, dat zal ik niet laten gebeuren. Ik zou toch voor mijn moeder kiezen boven mijn soulmate, omdat ze mijn levenslijn is geweest. Zelfs nu, hoe ziek ze ook is.
Ik bleef maar denken en denken. En mijn vragen leken geen einde te hebben. Langzaam begonnen mijn ogen dicht te vallen en te openen, niet in staat ze open te houden, viel ik uiteindelijk in slaap.
Ja! Hoofdstuk 2! Hoop dat je ervan genoten hebt!
Vergeet niet te reageren en te stemmen op het verhaal! ❎
-Rama
