88 - Tijd om te zingen

Aurora POV

Ik word weer wakker door handen op mijn polsen. Ik kijk omhoog en zie mijn vader met koperen sleutels in zijn handen. Hij heeft een angstige blik op zijn gezicht.

BOEM!

"Oh, mijn lieve kind. Het spijt me zo!" zegt hij meelevend, terwijl hij een verdwaalde pluk van mijn bebloede...

Log in en ga verder met lezen