Hoofdstuk 4

Aiden

Ik kijk naar Lexi terwijl ze mijn jas om zich heen slaat. Ik zie hoe ze erin wegkruipt en een blik van comfort op haar gezicht verschijnt. Ze is niet bedoeld om mijn Luna te zijn, maar ik voel toch een zekere trots, wetende dat mijn geur dat veroorzaakt. Razor loopt bijna te paraderen bij de gedachte aan het zorgen voor onze partner. Hij is de reden dat we hier überhaupt zijn. Hij zou me niet met rust laten totdat ik instemde om het eetcafé in de gaten te houden om er zeker van te zijn dat ze oké was. Hij hield niet van het idee dat ze alleen was. Ik wilde het niet doen. Ik dacht dat ze wel in orde zou zijn. Ze is waarschijnlijk al vaak genoeg alleen gelaten.

Maar Razor wilde er niets van weten. Hij bleef tegen onze barrière beuken, probeerde de controle over te nemen om bij Lexi te komen. En hij bleef tegen me schreeuwen dat ik terug naar Lexi moest gaan. Hij bezorgde me hoofdpijn. Hij moet over haar heen komen, anders wordt het alleen maar erger voor hem als ik een partner kies die beter bij ons past. Om hem stil te krijgen, ging ik terug naar het eetcafé. Ik kwam daar net aan toen ze naar buiten liep. Ik parkeerde aan de zijkant zodat ze me niet zou zien, maar ik kon haar wel zien en in de gaten houden. Toen ze eerst in haar truck stapte en niet vertrok, dacht ik dat ze hem gewoon liet opwarmen. Ik stemde af op mijn wolvengehoor, maar ik hoorde haar motor niet draaien. Ik stond op het punt om naar haar toe te gaan om te kijken of alles in orde was, toen een beweging mijn aandacht trok. Ik zie een grijze wolf aan de rand van het terrein staan en naar Lexi kijken.

Ik draai mijn raam naar beneden om te proberen zijn geur op te vangen. Ik herken de geur niet. Ik weet dat het een man is, een shifter, en mogelijk een Alpha, maar niet iemand uit mijn roedel. En hij heeft duidelijk zijn ogen op Lexi gericht. Ik kijk naar Lexi om er zeker van te zijn dat ze oké is en ik merk dat ze naar de wolf kijkt. Ik wacht om te zien of ze enige vorm van angst toont. Een verhoogde hartslag, een verandering in haar geur, of haar emoties die fluctueren. Maar ik kreeg niets anders dan een beetje wat ik nu weet als frustratie vanwege haar lege accu.

Toen ze naar de wolf keek, was ze kalm en ik denk nieuwsgierig, maar ik voelde geen enkele angst. Ik heb geen tijd om na te denken over wat dat zou kunnen betekenen, want Razor beukt weer tegen de barrière om Lexi te helpen. Hij zegt dat ze zal bevriezen zonder warmte. Ze heeft onze hulp nodig. Ik stem toe en zal me later zorgen maken over de nieuwe wolf. Alleen omdat ze niet mijn partner kan zijn, betekent niet dat ik een klootzak ben en haar niet zal helpen.

Ik leun in de deur waar ik sta. "Ik laat de kabels een paar minuten zitten, dan kunnen we proberen hem te starten." "Prima," zegt ze. Aangezien we niets te doen hebben behalve wachten, besloot ik deze kans te gebruiken om haar beter te leren kennen. Misschien kan ik wat antwoorden krijgen over waarom de wolven van mijn vrienden haar willen beschermen. Kijken of ik kan ontdekken wat er zo speciaal aan haar is, als er al iets is. Toen ze me eerst vertelde dat haar ogen veranderden, geloofde ik haar niet totdat ik het zelf zag. Toen we in het eetcafé waren, waren ze felgroen. Wat ze net dacht, maakte ze donkerder, bijna als jade. Zo dicht bij haar kan ik iets voelen, maar ik weet niet wat. Er is een aantrekkingskracht die anders is dan de partneraantrekking. Het is als niets wat ik ooit eerder heb gevoeld. Ik ben beschermend over mijn roedel, mijn familie. Maar dit, het is zoveel sterker. Tijd om haar beter te leren kennen.

"Aangezien we tijd hebben, waarom vertel je me niet wat over jezelf. Ik weet dat je hier recent bent gekomen omdat ik hier mijn hele leven ben geweest. Ik heb je nog nooit gezien." Lexi kijkt me aan alsof ik net een flauwe versierzin heb gebruikt. Ik wil mezelf slaan om hoe het klonk. Zelfs Razor schudt zijn hoofd beschaamd. Na een seconde lacht Lexi. "Je hebt gelijk, ik kom hier niet vandaan. Ik ben ongeveer vijf maanden geleden vanuit Florida verhuisd om te studeren." Dat verklaart het lichte accent.

"Ja? Wat studeer je?" vraag ik. Dit zijn niet de vragen waar ik antwoorden op nodig heb, ik wil gewoon niet overkomen alsof ik haar ondervraag. "Dierkunde," zegt ze. "Dus je houdt van dieren," stel ik vast. "Ja, ik ben altijd al aangetrokken geweest tot alle dieren. Maar ik ben meer bezorgd over het beschermen van hun natuurlijke habitat en het tegenhouden van invasieve soorten, stropers en ontwikkelaars die het vernietigen," zegt ze met een glimlach.

Wauw, dat is best cool, dacht ik bij mezelf. Ik herinnerde me de wolf van eerder en hoe kalm Lexi was. "Wat is je favoriete dier?" vroeg ik. Razor was naar de voorkant van mijn gedachten gesprongen, wachtend op haar antwoord. "Ik zou moeten zeggen dat wolven mijn favoriet zijn. Om de een of andere reden voel ik me meer aangetrokken tot hen dan tot andere dieren. Bijna alsof ik een verbondenheid met hen voel. Alsof ik bij hen in de buurt moet zijn. Ik moet ze veilig houden." Lexi kijkt me aan en ik zie haar ogen even oplichten, maar ik weet dat het er was. Razor is het ermee eens. Hij zag het ook. Waarom blijven ze dat doen? En waarom voel ik me er zo door aangetrokken? Lexi schudt haar hoofd. "En nu denk je waarschijnlijk dat ik raar ben. Of gek."

"Ze mag zo dicht bij me komen als ze wil," zei Razor. "Hou je mond. Ik heb je toch gezegd dat we haar niet kunnen hebben," zei ik tegen hem. Hij gromt naar me, maar zijn focus ligt op Lexi. Hij kijkt naar haar door mijn ogen. "Zeg haar dat ze niet gek is. En dat je niet denkt dat ze raar is. Ze moet het horen," zei Razor tegen me. "Waarom?" vroeg ik. "Wat ze zegt is de waarheid. Ze hoort bij wolven in de buurt te zijn. Ik voel het in elke vezel van mijn wezen. Maar het zijn niet de wolven waar ze aan denkt. Ze hoort bij ons in de buurt te zijn. Je moet het haar vertellen," dringt hij aan.

Ik moet een tijdje in mijn hoofd hebben gezeten, want Lexi kijkt niet meer naar me. Ze kijkt recht vooruit door de voorruit. Ze heeft haar schouders opgetrokken, alsof ze zichzelf kleiner wil maken. De roze tint op haar wangen vertelt me dat ze zich schaamt. Ik vind het niet leuk. Razor heeft gelijk. Ik moet het haar vertellen. "Lexi, ik denk niet dat je raar of gek bent. Ik vind het eigenlijk wel cool dat je je zo aangetrokken voelt tot wolven," zei ik.

Lexi draait zich weer naar me om en geeft me een glimlach die zo nep is dat een blinde het zou kunnen zien. Ze gelooft me niet. Maar wat moet ik zeggen om haar te overtuigen? Ik wil niet te dichtbij komen en de partnerband laten groeien. Dus het is waarschijnlijk maar beter zo. "Ik denk dat we nu moeten proberen mijn truck te starten. Ik denk dat hij er klaar voor is," zegt Lexi. Ik kan zien dat ze probeert van me af te komen. "Ga je gang en probeer het," zei ik tegen haar.

Ze draait de sleutel om en de motor start meteen. "Goed. Je accupolen hebben wat corrosie. Ik zal ons loskoppelen." Lexi knikt. Ze trekt mijn jas uit en geeft hem aan mij. "Bedankt voor de jas. Maar ik red me nu wel. En hier," Lexi reikt in de zak van haar schort en haalt wat geld tevoorschijn. Ze bladert er snel doorheen. Te snel om normaal te zijn. Dan geeft ze me een vijfje en wat kleingeld. "Het is niet veel. Maar om je te compenseren voor je tijd."

Ik schud mijn hoofd en geef Lexi het geld terug. "Ik heb je niet geholpen voor geld. Je had hulp nodig en dat is wat ik deed. Iedereen die je had gezien, zou hetzelfde hebben gedaan," zei ik tegen haar. Lexi neemt het geld terug. Ik merkte dat ze voorzichtig is om mijn hand niet aan te raken. "Dat komt omdat je deed alsof je het kon verdragen om haar aan te raken toen je haar hand eerder schudde. Ze is respectvol. Klootzak," gromt Razor. Verdomme, hij heeft vandaag een houding.

"Nogmaals bedankt," zegt Lexi terwijl ze haar deur sluit. Ik blijf gewoon staan en kijk hoe ze de truck in de versnelling zet en wegrijdt. Ik wil er zeker van zijn dat er geen verdere problemen zijn. Ik blijf staan totdat ik haar achterlichten niet meer kan zien en draai me dan om naar mijn truck. Ik sluit mijn deur en kijk snel rond om te zien of ik de andere wolf kan spotten. Wanneer ik geen teken van hem zie, gooi ik mijn jas op de stoel naast me. De cabine van mijn truck is nu gevuld met Lexi's geur. Razor spint bijna van de geur.

Ik zet mijn truck in de versnelling en rijd naar huis. "Razor maatje, je moet haar uit je hoofd zetten. Je weet dat we een sterke wolvin nodig hebben om ons te helpen leiden. Lexi zal dat niet kunnen. Ze weet niet eens van shifters af." Razor gromt: "Je weet niets van haar. Je probeert het niet eens. De maangodin heeft ons met haar gekoppeld om een reden. En je weet dat er eerder menselijke wolf partners zijn geweest. Ik zeg je, als je haar afwijst of probeert een andere partner te nemen, ZUL JE ER SPIJT VAN KRIJGEN. Ik zal ervoor zorgen. Hoe denk je dat de roedel zich zal voelen als ze ontdekken dat je je voorbestemde partner hebt afgewezen? Je weet hoe heilig ze zijn. Wat zal je vader denken? Of de ouderen? Denk je echt dat ze je Alpha zullen maken als ze erachter komen?"

Razor heeft enkele valide punten. We zijn opgevoed om de partners die de maangodin ons geeft te eren en te koesteren. Dat ze mensen koppelt die het beste met elkaar zullen werken. Elkaars sterktes en zwaktes zullen zijn. Ik ken menselijke wolf paren. Maar ze waren geen Alphas. Mijn ouders zullen teleurgesteld zijn. Dat weet ik. "Ze zullen het niet ontdekken. Ik kies gewoon een wolvin en zeg dat we voorbestemde partners zijn," zei ik.

Razor lacht. Hij lacht verdomme. "Veel succes daarmee. Zoals wanneer ze haar partner vindt. Of je geen erfgenaam voortbrengt omdat ik je niet zal laten haar markeren. Dat is alleen voor mijn partner." Meent hij dit? Kan hij dat zelfs doen? "Ik kan het en ik zal het doen. Praat met de ouderen. Eerst over de connectie die de anderen hebben met Lexi. Vraag hen dan wat een wolf kan doen als zijn stomme mens zijn partner afwijst," zegt Razor. Dan zet hij een blokkade op zodat we niet kunnen praten.

Razor en ik zijn altijd in sync geweest met elkaar. We wisten wat we moesten doen en we deden het. Ik heb nog nooit gehoord van een wolf die tegen zijn mens ingaat zoals dit. Hij heeft gelijk over het praten met de ouderen. Dat geef ik hem. Maar niet over Lexi. Ik moet het hem gewoon laten zien. Ik wijs haar nog niet af, hoewel. Ik moet zeker weten dat wat Razor zei verkeerd was. Hij kan me niet stoppen van het markeren van mijn gekozen partner. Dat kan niet mogelijk zijn.