115. Het geheim dat ik droeg

Mijn adem blijft steken in mijn keel.

Om ons heen lijkt de tijd stil te staan. Maar Marshall blijft me aankijken, langzaam knipperend, wachtend op het antwoord waarvan hij diep van binnen al weet dat het waar is, hoe absurd het ook klinkt.

Begrijpt hij hoe waanzinnig het klinkt? Hoe mensen zeker zou...

Log in en ga verder met lezen