142. CHRISTOPHER H. (POV)

De nacht voelt alsof hij mijn adem in één keer opslokt, maar niets kan tippen aan hoe Charlotte’s woorden de lucht uit mijn longen sloegen op dat moment, in die kamer die ineens zo verdomd klein aanvoelde.

Te klein om alles wat ik voelde te bevatten...

En alles wat ik niet kon zeggen.

Het is niet ma...

Log in en ga verder met lezen