157. Gevaarlijk warm.

Zijn woorden hangen in de lucht, zwaar, dik van een oud gewicht dat nu recht voor mijn ogen in stukken valt. Mijn ogen vullen zich met tranen, en ik kan niet anders dan mijn armen om dat lichaam slaan dat, hoewel het zo groot en sterk is, nu te fragiel aanvoelt.

Christopher biedt geen weerstand. St...

Log in en ga verder met lezen