177. „Waarom, Charlotte?”

Uiteindelijk sta ik op en loop naar hem toe, ook al richt hij zijn blik niet op mij.

"Kijk," mijn stem is niet bepaald een fluistering, maar ook niet zo vast als ik zou willen. "Ik vraag niet van je om je volledig open te stellen voor Grant, of voor mij..."

Ik til voorzichtig zijn kin op zodat hij m...

Log in en ga verder met lezen