204. Ik kan het niet geloven

Op het moment dat de deur van mijn oude kamer in East Houghton Manor dichtviel en de stilte mij omringde, begonnen de tranen waarvan ik dacht dat ik ze niet kon huilen, stilletjes over mijn gezicht te glijden.

Mijn benen begaven het, en ik moest me vastklampen aan de kaptafel, starend naar mijn ge...

Log in en ga verder met lezen