216. Ik kan hem niet verliezen.

Grant's privé kantoor is schoon, georganiseerd en verrassend uitnodigend—niets zoals de koude, steriele witte kamers in het ziekenhuis die naar antisepticum ruiken en een metalen smaak in je mond achterlaten zodra je binnenkomt.

De zandkleurige muren verzachten het late middagzonlicht dat door de br...

Log in en ga verder met lezen