249. „Het is niet het einde.”

Grant loopt naar buiten met een vermoeide uitdrukking, zijn schouders gespannen en laag, alsof het gewicht van de wereld op hen rust. Zijn smetteloze laboratoriumjas steekt scherp af tegen mijn kleren, tegen mijn met bloed bevlekte handen, en voor een moment overtuig ik mezelf bijna dat dit allemaal...

Log in en ga verder met lezen