25. Gewoon

De stadslichten fonkelen als sterren, scherp afstekend tegen de donkere hemel die zowel veraf als vreemd vertrouwd aanvoelt. De lucht, fris met een vleugje regen die dreigt te vallen, strijkt langs mijn huid en biedt een kleine verlichting van mijn emotionele chaos.

Had ik ooit gedacht dat ik op een...

Log in en ga verder met lezen