82. CHRISTOPHER H. (POV)

De woorden hangen daar, dik en definitief, kringelend in de muffe lucht als rook.

Marshall laat de stilte voortduren, geniet ervan. Hij knippert niet, ademt niet... hij kijkt me gewoon aan alsof ik een zielig wezen ben dat eindelijk heeft toegegeven te moe te zijn om te rennen.

En dan, alsof er niet...

Log in en ga verder met lezen