Hoofdstuk 4: Dubbelzinnigheid

Op dat moment verscheen er nog iemand die Charlotte verraste—Ethan. Ook hij zag haar, met een veelbetekenende glimlach op zijn lippen.

Lily ving Charlotte's reactie op en volgde haar blik. Ze draaide zich om en gaf Robert een scherpe knijp, mopperend, "Waarom heb je het niet gecheckt? Wat doet Ethan hier?"

Robert bood oprecht zijn excuses aan, "Sorry, Charlotte! Mijn fout dat ik het niet heb uitgezocht."

Maar het was al te laat. Frederick had hen al gezien. Hij deed alsof hij Charlotte niet kende en begroette alleen Robert.

Robert voelde zich gevleid.

Op dat moment leek Frederick Charlotte eindelijk op te merken.

Charlotte had van zichzelf al een stralende huid, en vandaag had ze zich expres luchtig gekleed. Ze droeg een losse witte T-shirt en lichtgrijze shorts. Haar gouden, licht krullende haar was opgestoken, wat haar een frisse maar verleidelijke uitstraling gaf.

Fredericks blik gleed over Charlotte's slanke, bleke benen en hij merkte nonchalant op, "Deze heb ik nog niet eerder gezien."

Frederick deed alsof hij van niets wist, en Robert speelde het spel mee.

Robert stelde voor, "Dit is Charlotte, een studievriendin van Lily. Ze is pianolerares."

Frederick lachte zachtjes, "Hallo, mevrouw Russell."

Hij stak zijn hand uit op een ogenschijnlijk galante manier, met een halve glimlach op zijn gezicht. Charlotte aarzelde even, maar deed alsof ze beleefd was en stak haar hand uit. Haar zachte handpalm werd kort vastgehouden.

Frederick liet haar hand snel los, met een charmante glimlach op zijn lippen. "Mevrouw Russell, zou u een spelletje willen spelen?"

Charlotte knikte. "Sorry, ik ben niet zo goed in pool."

Frederick, in een goede bui, bood aan, "Geen zorgen, ik kan het je leren."

Daarmee begreep iedereen om hen heen Fredericks bedoelingen, en hun blikken werden nog veelbetekenender.

Charlotte dacht bij zichzelf dat Frederick haar helemaal niet vermeed, wat betekende dat hij Ethan niet mocht en zich niets aantrok van Ethans mening.

Ze gingen naar een lege pooltafel. Frederick zette vakkundig de ballen op en gaf Charlotte vervolgens een keu.

"Kom, ik laat je zien hoe je hem vasthoudt." Frederick stond achter Charlotte, zijn handen zachtjes over de hare, haar grip aanpassend. Charlotte kon zijn adem tegen haar oor voelen, waardoor haar hart sneller ging kloppen.

"Rustig aan, niet stressen." Fredericks stem was laag en zacht. "Nu langzaam voorover buigen en richt op de keubal."

Charlotte volgde zijn instructies maar merkte dat haar aandacht volledig naar de man achter haar werd getrokken. Fredericks aanwezigheid omhulde haar, wat haar een onverklaarbaar gevoel van veiligheid gaf.

"Oké, nu zachtjes de keu duwen," begeleidde Frederick.

Charlotte haalde diep adem en duwde de keu. De witte bal raakte de doelbal precies, wat een helder geluid maakte.

Er klonk applaus om hen heen, en mensen begonnen hen te vleien.

"Mijnheer Hawkins en mevrouw Russell vormen een geweldig team."

"Het is allemaal te danken aan de uitstekende lessen van mijnheer Hawkins!"

De mannen waren gewend om zo te praten, en hun spottende toon en openlijke blikken maakten Charlotte ongemakkelijk.

Charlotte's gezicht werd licht rood. Frederick fluisterde zachtjes in haar oor, "Mooie stoot! Het lijkt erop dat je een natuurlijk talent hebt."

Charlotte voelde een rilling door haar lichaam gaan. Vandaag had ze hem willen verleiden, maar nu was ze aan zijn genade overgeleverd. Frederick hield haar in zijn armen, en samen potten ze nog een paar ballen.

Op dat moment verbrak een bekende stem de gezellige sfeer.

"Mooie stoot; jullie vormen een geweldig team."

Charlotte draaide haar hoofd en zag Ethan staan, glimlachend, niet ver weg. Ze voelde zich meteen ongemakkelijk en schoof instinctief dichter naar Frederick toe.

Frederick klopte zachtjes op haar schouder en wierp Ethan een koele blik toe.

Ethan liep dichter naar de pooltafel, zijn blik wisselde tussen Charlotte en Frederick. "Charlotte, je wist niet eens hoe je een keu moest vasthouden. Het lijkt erop dat mijnheer Hawkins een goede leraar is."

Frederick trok een wenkbrauw op naar Ethan. "Wil je een paar rondes spelen?"

"Nee, ik kwam alleen even langs om wat bekende gezichten te zien. Ga gerust verder," zei Ethan, terwijl hij Charlotte een veelbetekenende blik gaf.

Op dat moment kwam Lily snel vanuit de lounge aanlopen, bezorgd dat Ethan Charlotte weer zou pesten.

"Wat een toeval! Iedereen is hier," zei Lily, proberend nonchalant te klinken. "Zullen we allemaal een drankje gaan halen? Ik hoorde dat de cocktails hier best goed zijn."

Ethan snoof, "Prima," en draaide zich om.

Lily ontspande zich en fluisterde, "De sfeer was net zo gespannen. Charlotte, gaat het?"

Charlotte keek Lily dankbaar aan. "Het gaat goed."

Iedereen verzamelde zich in de lounge, nippend aan drankjes en pratend. Lily trok Charlotte mee naar het toilet voor een kort gesprek.

"Wie had gedacht dat mijnheer Hawkins zo stout kon zijn! Hij leek zo correct op de eerdere bijeenkomsten," zei Lily, bezorgd dat Charlotte te diep zou gaan, wetende dat Frederick haar waarschijnlijk niet zou trouwen, vooral omdat Ethan nog tussen hen in stond.

Charlotte begreep de situatie perfect en fluisterde, "Het is alleen fysiek tussen ons. Ik ben niet zo naïef."

Lily voelde zich opgelucht.

Net toen ze op het punt stonden te vertrekken, duwde Ethan de deur open en kwam binnen. Hij duwde Charlotte meteen tegen de muur, zijn gezicht donker en dreigend.