Hoofdstuk 436 Hoe hij ernaar verlangde Natalie in zijn armen te houden

Fredericks ogen waren zwaar, alsof hij het gewicht van de wereld droeg.

Hij kneep in Chloe's hand en fluisterde: "Oké, oké! Ik zal niet bellen!"

De verloskamer was helemaal wit, met dat verblindende licht boven hen.

Chloe, in hevige pijn, staarde naar het licht, tranen vulden haar ogen.

Tranen g...

Log in en ga verder met lezen