Hoofdstuk 7

Phoenix

Eerste ding in de ochtend ga ik naar het packhouse om mijn vader te confronteren. Wanneer ik de keuken binnenloop, ben ik aangenaam verrast om mijn zus daar een stapel bosbessenpannenkoeken te zien eten. Haar gezicht verbleekt bij het zien van mij, en ze laat haar vork met een klap vallen.

Het zicht ontwaakt mijn oergevoel.

Ze draagt zwarte leggings en een rood tanktopje. Ik neem mijn tijd om haar op te nemen, genietend van de manier waarop ze onder mijn blik kronkelt.

"Wat doe jij hier?" snauwt ze, terwijl ze probeert de trilling in haar stem te verbergen, maar ik hoor het.

Ik grijns. "Is dat een manier om je broer te begroeten?" plaag ik, terwijl ik mijn hoofd kantel.

"Je bent mijn broer niet," antwoordt ze fel, haar ogen vlammen. "En nauwelijks een stiefbroer, gezien de manier waarop je eigen vader je behandelt."

Verdomme. Ze heeft een brutaal mondje. Dat bevalt me wel.

Het temmen van deze kleine wolf zal een uitdaging zijn, maar binnenkort zal ze gevormd zijn om aan al mijn wensen te voldoen.

"Voorzichtig, kleine wolf. Blijf zo praten, en ik zal in de verleiding komen om mijn lul in je mond te steken," waarschuw ik, mijn stem laag en gevaarlijk. Mijn pik beweegt, alsof het idee hem nog meer bevalt dan mij.

Ze is opgehitst, maar ik kan ook haar opwinding ruiken. "Je bent walgelijk," spuwt ze.

Ik lach. "Toch wed ik dat je eraan denkt."

Haar wangen kleuren rood en ze schudt haar hoofd. "Nee, dat doe ik niet. Ik ben niets zoals jij, klootzak."

"Klootzak? Dat is origineel," mompel ik, terwijl ik mijn ogen rol.

Ze werpt me een venijnige blik toe. "Waarom ben je hier? Ik dacht dat je na je woede-uitbarsting de vorige keer niet meer terug zou komen."

Ik voel de hoeken van mijn mond trillen. "Zo brutaal," zeg ik met een lach. Zonder aarzeling loop ik naar haar toe en pak haar kin vast. Tintelingen schieten door mijn vingers bij het contact. Haar geur, zoet en bedwelmend, overweldigt mijn zintuigen.

Mijn pik huilt praktisch. Ik heb nog nooit een teef gehad die me zo verdomd opwindt alleen door haar geur.

"Als je zo graag mijn lul in je vieze mond wilt, hoef je alleen maar op je knieën te gaan," spin ik, terwijl mijn duim haar zachte lippen streelt.

Ze slaat mijn hand weg, wat een plezierige steek achterlaat.

Verdomme.

Alsof ik al niet geobsedeerd genoeg door haar was.

"Raak me nooit meer aan!" gromt ze, terwijl ze de kamer uit stormt en de trap op stampt.

Godin, ik wil haar zo verdomd graag.

Haar moeder verschijnt van boven, met zorgen op haar gezicht geëtst. "Oh, jij bent het, Phoenix. Mijn excuses als mijn dochter onbeleefd tegen je was," zegt ze zacht.

Ik schud mijn hoofd en forceer een overtuigende glimlach. "Nee, het is goed. Het is ook moeilijk voor mij om te accepteren dat ik geen enig kind meer ben," antwoord ik met een lach.

Als ik nieuwe informatie wil vinden over mijn nieuwe zus, wat is dan een betere bron dan haar moeder? Ze lijken close, net zoals ik met mijn moeder was.

Ze schenkt zichzelf een kop koffie in en gaat aan de tafel zitten, haar ogen verdrietig. "Dank je voor je begrip. Ze heeft veel meegemaakt met de dood van haar vader, haar partner die haar afwees, en de verhuizing hierheen nadat onze vorige roedel haar verbood om Alpha te worden. Het zal gewoon wat tijd kosten voor ze zich aanpast," zegt ze, meer tegen zichzelf dan tegen mij.

Ik wist alleen van de dood van haar vader. Hoe kon haar partner zo'n adembenemende teef afwijzen? Wat een idioot.

"Het spijt me zo van je man," zeg ik, proberend oprecht te klinken.

Ze glimlacht somber. "Dank je, en het spijt me heel erg van je moeder. Philip vertelde me hoe geweldig ze was als vrouw en moeder."

Mijn kaken spannen zich aan. "Dank je. Ik hoop dat ik een manier kan vinden om een band op te bouwen met Selene. Het lijkt erop dat we veel gemeen hebben," zeg ik tegen haar.

Een band opbouwen als in 's nachts haar kamer binnensluipen en haar hersens eruit neuken.

Plotseling stapt mijn vader de kamer binnen, zijn Alpha-aura vult elke hoek. Mijn wolf roert zich, meteen klaar om hem uit te dagen. Ik duw hem naar de achterkant van mijn geest.

Een sinistere glimlach spreidt zich over zijn gezicht als hij me ziet. "Ah, als dat niet mijn jongen is. Ik heb geprobeerd mijn excuses aan te bieden, maar je hebt niet op mijn berichten gereageerd," zegt hij, met geveinsde bezorgdheid.

Hij liegt. Hij heeft mijn nummer niet eens.

Maar als ik hem wil vernietigen, moet ik meespelen.

"Pap, ik was net van plan met je te praten. Ik realiseerde me dat ik fout zat, en ik wilde mijn steun betuigen op welke manier dan ook," lieg ik soepel.

Ik heb van de beste geleerd.

Hij glimlacht, tevreden. "Waarom stappen we niet even mijn kantoor binnen?" stelt hij voor.

Ik neem afscheid van Christina en volg mijn vader door de gang naar zijn kantoor. Hij sluit de deur achter ons en gaat achter zijn bureau zitten. Een paar jaar geleden zou ik misschien geïntimideerd zijn door hem, maar nu zie ik niets anders dan een lafaard. Ik pers mijn lippen op elkaar en behoud een stoïcijnse uitdrukking.

Hij schraapt zijn keel, zijn donkerblauwe ogen boren zich in de mijne. "Ik ben zo blij te horen dat je aan boord bent, Phoenix. Misschien, als ik Alpha Koning word, laat ik je uiteindelijk mijn roedel overnemen," mijmert hij.

"Daarover gesproken, oom Derek is vermist." Zijn ogen worden groot, maar ik kan niet zeggen of hij doet alsof hij geschokt is of niet. "Als zijn broer en de toekomstige Alpha Koning, want ik ben er zeker van dat je onvermijdelijk zult winnen, ben je in gevaar. Degene die hem heeft laten verdwijnen, kan jou als volgende aanpakken, en dat baart me zorgen, pap."

Hij humt nadenkend. "Ik heb in jaren geen nauwe band gehad met mijn broer, maar zijn verdwijning is zorgwekkend. Dat betekent dat er een verrader onder ons is, in staat om een Alpha Koning uit te schakelen." Hij vouwt zijn handen samen. "Wat stel je voor dat ik doe, Phoenix?"

"Mijn beveiligingsbedrijf kan topbeveiliging bieden voor jou en de andere hooggeplaatste wolven. Ik zal persoonlijk je lijfwacht zijn," stel ik voor, mijn stem gelijkmatig houdend.

Zijn ogen lichten op van interesse. "Jij? Mijn lijfwacht?"

Ik knik. "Ja. Ik geloof dat ik op dit moment de enige ben die je kunt vertrouwen voor deze taak. Ik zal aan je zijde staan wanneer je me nodig hebt, zelfs terugverhuizen naar het roedelhuis."

Ik kan praktisch de radertjes in zijn hoofd zien draaien. Met mij als zijn lijfwacht krijgt hij de militaire steun die hij wenst, waarmee hij zijn positie als de volgende Alpha Koning veiligstelt. Ook, wanneer ik terugverhuis naar het roedelhuis, kan hij me in de gaten houden, net zoals ik hem in de gaten zal houden. Hij weet niet dat ik zijn geheimen ken, en ik ben van plan dat zo te houden.

De ogen van mijn vader vernauwen zich. "En wat krijg jij hieruit?"

Ik grijns zelfvoldaan. "Een goede reputatie voor mijn bedrijf. Bovendien mag ik Christina. Ik kan zien dat ze wil dat ik dichter bij haar dochter kom, aangezien we beiden verlies hebben ervaren."

Hij staart me een lange tijd aan, alsof hij naar scheurtjes in mijn motief zoekt, maar ik ontmoet zijn blik, onaangedaan. "Wat zeg je, pap? Klinkt als een win-winsituatie voor mij."

Een ondeugende glimlach spreidt zich over zijn gezicht, zijn ogen glinsteren van overwinning terwijl hij zijn hand uitsteekt om de mijne te schudden. "We hebben een deal."

Perfect.

Alles verloopt volgens plan. En, er is een bonus. Ik kijk ernaar uit om onder hetzelfde dak te wonen als mijn zus en haar te dwingen met me om te gaan. Het is als een roofdier dat zijn weg vindt naar het hol van een konijn.

Ik kom voor je, kleine wolf.