Hoofdstuk 104

Een paar uur later.

De galalichten kleefden nog steeds aan mijn huid als glitter toen we vertrokken, de nachtelijke lucht zoemend van overgebleven champagne en gefluisterde geheimen. Mark stond erop me thuis te brengen—hoewel, laten we duidelijk zijn, thuis betekende voor hem waar hij me ook kon af...

Log in en ga verder met lezen