Hoofdstuk 130- EINDE VAN BOEK ÉÉN

Zijn mond smaakte naar zout en herinnering. Mijn tranen vermengden zich met zijn kus, zijn eigen tranen druppelden in de mijne. Voor een moment smolten de muren van het ziekenhuis weg. Het was alleen hij, alleen wij—onze zielen vonden hun thuis weer.

"God, ik heb je zo gemist," hijgde hij tegen mij...

Log in en ga verder met lezen