Verdraaid

Lucien Virell POV

De lucht in de verwoeste tempel rook nog steeds naar as en ijzer. Vaela’s bloed was opgedroogd op mijn handen, afbladderend als schuldgevoel dat ik weigerde te voelen. Ze was dwaas. Geobsedeerd. Maar ze was van mij. En nu is ze weg.

Ik staar in de donkere kelk. Nu leeg. Koud. Ze...

Log in en ga verder met lezen