Een ruimte in mijn hart

McKenzie viel bijna meteen tegen mijn schouder in slaap zodra we in het busje zaten. Hank keek me aan alsof ik de antichrist was, en ik had het gevoel dat hij misschien een beetje had gehoord wat we deden door de flinterdunne muren van het motel.

Goed.

Niet dat ik echt wilde dat hij het hoorde of ...

Log in en ga verder met lezen