Hoofdstuk 112

Noah

De eerste trilling kwam laag en stiekem, als een waarschuwingsschot—net genoeg om mijn ruggengraat te laten verstijven. Ik schrok, de champagne trilde in mijn hand. Lexie lachte alsof ik een grap had verteld.

Ik haalde diep adem en probeerde te glimlachen. Oké. Oké. Dit kan ik aan.

Maa...

Log in en ga verder met lezen