48: We zijn niet te stoppen.

Killian pov

Ik leunde achterover tegen het hoofdeinde en liet Jonathan zich over mijn borst werpen alsof hij de baas was, wat hij, voor de duidelijkheid, ook was. Het moment voelde bijna surrealistisch na de chaos van het ziekenhuis en de roedel en ik had echt niet beseft hoeveel ik hiernaar v...

Log in en ga verder met lezen