50: Ik ben je respect verschuldigd.

Bane pov

Het bos was griezelig stil geworden nadat de laatste dorpelingen de bomen in waren gevlucht. Het enige geluid was het schorre gehijg van Nathan in mijn armen, het zachte gekraak van takken onder mijn laarzen, en de verre roep van het kamp.

Ik voelde zijn gewicht me naar beneden trekke...

Log in en ga verder met lezen