Hoofdstuk 107

Coban's POV

De gewichten voelden anders in mijn handen. Zwaarder misschien, maar niet door het staal. Door die verdomde woorden die nog steeds op mijn tong lagen.

"Het spijt me, Bella."

Ik had ze gezegd. Hardop.

En het moment dat ze mijn mond verlieten, wilde ik ze terughalen, ze in de put d...

Log in en ga verder met lezen