Hoofdstuk 135

Coban’s POV

De gangen leken nauwer dan normaal en iedereen leek in een chagrijnige bui na de vergadering eerder - inclusief ikzelf.

Elke bocht, elke stalen deur, elke flikkering van de bovenlichten sloeg tegen mijn schedel als een klok die aftelt naar de nacht.

Ik had niet veel tijd meer...

...

Log in en ga verder met lezen