Hoofdstuk 137

Coban's POV

Op het moment dat de deur achter de bewakers dichtviel, voelden de muren nauwer aan.

Te stil. Te verdomd nutteloos voor mij.

Mijn knie stuiterde één keer, twee keer, een gestage zenuwtrek van ongeduld terwijl ik de plafondtegels afspeurde alsof het antwoord op mijn probleem recht bove...

Log in en ga verder met lezen