Hoofdstuk 37 - Eenzaam

Margot's POV

De tijd kroop voorbij.

Het moest al uren geleden zijn dat we de deur achter ons dichtgooiden, Cara en ik opgesloten, terwijl we wachtten tot de sirenes en het geschreeuw ophielden.

We hadden niet veel gesproken sinds de chaos buiten was weggeëbd tot een doffe, verre echo — we lag...

Log in en ga verder met lezen