Hoofdstuk 56 - Rustig voor de...

Margots POV

De uren gingen langzaam voorbij.

Lang. Pijnlijk. Verstikkend.

Ik had geen idee hoe laat het was. Er waren geen klokken in de cel, geen zonlicht dat door ramen glipte om de dag te meten. Alleen hetzelfde dimme, kunstmatige licht van het plafondpaneel dat zacht zoemde wanneer de sti...

Log in en ga verder met lezen