Hoofdstuk 5 Wie is de bruid?

Alexander kantelde zijn hoofd een beetje en kneep zijn ogen samen terwijl hij naar het lege balkon van de zolder staarde.

Na een korte stilte gaf hij kalm de instructie: "Jij neemt ze eerst mee naar binnen."

Leander, met een verwarde uitdrukking, durfde Alexander's bevelen niet in twijfel te trekken en gebaarde naar de bruidsjonkers achter hem.

"Kom op, volg mij naar binnen!" Leander ging voorop, en de rest van de familie Galatea stond bij de ingang van het Galatea Landhuis, hen met grote opwinding verwelkomend.

Niemand had door dat de echte bruidegom al via de achterdeur van het landhuis naar binnen was geglipt.

Een meisje wandelde op haar gemak door de achterdeur van het Galatea Landhuis, neuriënd op de bruiloftsmars.

Net toen ze een paar stappen had gezet, greep een kracht haar bij de kraag, tilde haar van de grond, haar voeten bungelend als een lam dat op het punt staat geslacht te worden.

"Probeer je te ontsnappen?"

Een diepe, cello-achtige stem vol gevaar bereikte Katherine's oren.

Katherine draaide haar hoofd snel om naar de man die haar had overvallen, maar herkende onmiddellijk Alexander's stem!

Nog maar een moment geleden had Alexander haar alleen van een afstand bekeken, maar hij had haar echt herkend!

Het maakte echter niet uit; ze had een backup plan.

Katherine draaide zich om naar Alexander, zette een scherpe stem op en stotterde: "Meneer, wie... wie bent u? Waarom... waarom trekt u aan mij?"

Toen hij het gezicht van de vrouw voor zich zag, was Alexander verbijsterd, alsof hij geschrokken was. Hij liet abrupt haar hand los.

De vrouw voor hem had een gezicht vol moedervlekken, dikke en borstelige wenkbrauwen, en dikke lippen versierd met kleurrijke oogschaduw. Deze vrouw was uniek lelijk.

Katherine was stiekem verheugd om Alexander's geschokte uitdrukking bij haar vermomde uiterlijk te zien!

Ze deed alsof ze verbaasd was en zei: "Meneer, bent u hier om de bruid op te halen voor de bruiloft? U... u bent op de verkeerde plek! U moet door de hoofdingang naar binnen; uw bruid wacht op u binnen!"

Alexander kneep zijn ogen samen, keek koud naar de onaantrekkelijke vrouw voor hem, bijna gelovend in haar onzin.

Hij grijnsde, "Is dat zo? Waarom draag je dan de verlovingsring van de familie Melville?"

Met die woorden greep Alexander haar hand, hief die op en wierp een kille blik op de diamanten ring aan haar ringvinger!

Katherine was geschokt, "Oh nee!"

Het was niet dat ze achteloos was vergeten de ring af te doen; het was alsof hij vastzat aan haar hand, en ze kon hem er niet af krijgen, wat ze ook probeerde!

Alexander's diepe en mysterieuze ogen leken door haar gedachten heen te kijken terwijl hij de twijfel in haar hart beantwoordde.

"Je hoeft je energie niet te verspillen. Die ring is gemaakt van platina gemengd met een speciaal materiaal en kan alleen worden afgedaan met een speciale olie."

Katherine knarsetandde, denkend, "Hij speelt spelletjes!"

Nou, aangezien ze niet kon ontsnappen, besloot ze niet te rennen!

"Meneer, in dat geval, laten we eerlijk zijn! Ik weet dat u niet echt met mij wilt trouwen. U heeft gewoon een nominale vrouw nodig om een of andere onbekende reden, toch?"

Alexander bleef stil.

Katherine glimlachte en zei: "Inderdaad, mijn zus Sherry wil heel graag met u trouwen. Ze is mooier dan ik en heeft een beter figuur. Als u met haar trouwt, zult u zeker gelukkig zijn!"

Alexander kneep zijn ogen samen. Het leek erop dat dit jonge meisje echt niet met hem wilde trouwen, en ze was erop gebrand hem te vermijden.

Dit wekte zijn nieuwsgierigheid!

Alle vrouwen die hij eerder had ontmoet, hadden alles geprobeerd om zijn aandacht te krijgen en zijn vrouw te worden!

Maar wat hij wilde was een vrouw zoals Katherine, iemand die niet aan hem zou vastklampen!

Alexander zei in een kalme toon, "De ring zit om jouw vinger, dus de vrouw met wie ik wil trouwen ben jij."

Katherine fronste haar wenkbrauwen en zei: "Dat is simpel! Geef me de speciale olie die je noemde, en ik zal de ring meteen afdoen en aan je teruggeven. Je kunt hem aan Sherry geven!"

Alexander antwoordde kalm, "Ik heb die olie niet."

"Dan kun je er toch wat kopen!"

"Die olie is niet meer verkrijgbaar!"

"Oh, ik begrijp het..." Katherine beet op haar lip, grijnsde en wees plotseling achter Alexander, "Kijk! Een kleurrijke wolk!"

Alexander bleef uitdrukkingsloos, maar zijn lippen trilden onmerkbaar.

In het volgende moment werd Katherine, die van plan was te ontsnappen, opnieuw bij haar nek gegrepen door Alexander. Hij tilde haar op en droeg haar, ondanks Katherine's wilde trappen, op een zeer onverschillige manier weg.

Ondertussen waren Leander en zijn knappe bruidsjonkers net de woonkamer van het Galatea Landhuis binnengegaan toen zijn telefoon ging. Het was een oproep van Alexander.

Leander stopte, nam respectvol de oproep aan en draaide zich toen om met een plechtige uitdrukking, leidend de bruidsjonkers naar buiten.

Toen Lillian dit zag, die zich triomfantelijk voelde, was ze verbaasd en snelde naar voren om te vragen, "Meneer Nelson, de bruid wacht binnen. Waar gaan jullie heen?"

Leander keek naar Lillian en zei, "Meneer Melville is persoonlijk de bruid gaan ophalen."

Lillian was verbaasd, "Wat? Dat kan niet! Sherry is nog steeds in haar kamer!"

Leander fronste zijn wenkbrauwen, "Sherry? Je vergist je misschien. De persoon met wie meneer Melville gaat trouwen heet niet Sherry."

Met die woorden liep Leander koel langs Lillian zonder om te kijken en vertrok met de anderen.

Lillian stond daar, haar gezicht bleek.

De gasten begonnen te fluisteren en te discussiëren.

Nog maar een moment geleden hadden de familieleden Joshua gevleid, maar nu was hij het onderwerp van spot geworden!

Joshua voelde zich enorm beschaamd, zijn uitdrukking een mix van ongemak en woede, en hij keerde zich om om zijn frustratie af te reageren op Lillian, die het banket had georganiseerd.

"Lillian! Wat is er aan de hand? Je zei dat meneer Melville met Sherry zou trouwen. Waarom is alles zo gelopen?"

Lillian, met een onschuldige blik, zei, "Ik... ik weet niet hoe dit is gebeurd! Toen de familie Melville die dag kwam, zeiden ze dat ze met onze dochter wilden trouwen. Ze brachten zelfs huwelijkscadeaus voor Sherry... Joshua, je hebt het zelf gezien."

Joshua stapte naar voren en gaf Lillian een harde klap.

"Je hebt alles geregeld zonder de situatie te verduidelijken. Je hebt de familie Galatea grote schande gebracht!"

Ondertussen, Sherry, die in haar kamer had gewacht tot de bruidegom haar zou komen halen, hoorde het tumult buiten en kwam naar buiten, haar trouwjurk meeslepend.

Ze vroeg, "Mam... Pap! Wat is er aan de hand? Waar is mijn bruidegom, meneer Melville?"

"Sherry, de mannen van meneer Melville zeiden dat ze een fout hebben gemaakt. Meneer Melville heeft de echte bruid al meegenomen!"

"Wat? Mam! Hoe kan zoiets gebeuren? Meneer Melville zou toch met mij trouwen?"

Lillian, haar gezicht vasthoudend dat pijn deed van Joshua's klap, zei, "Sherry, geef mij niet de schuld. Mijn hoofd is ook een warboel op dit moment."

Sommige familieleden die nooit van de arrogante en zelfingenomen Lillian en Sherry hadden gehouden, begonnen te genieten van hun ongeluk.

"Sherry, op dit moment moet je jezelf niet voor de gek houden door te denken dat meneer Melville met je zal trouwen! Je had moeten weten dat met de status van meneer Melville, hij nooit zou trouwen met een actrice zoals jij, die zoveel schandalen heeft!"

"Ik was nieuwsgierig hoe je de gunst van de eerste familie, de familie Melville, had weten te winnen. Het blijkt dat het allemaal een misverstand was!"

"Sherry, je moet gewoon doorgaan met acteren! In tv-series kun je tenminste trouwen met een man zoals meneer Melville! Hahaha."

Niet in staat om de spot van haar familieleden te verdragen, keek Sherry Lillian met wrok aan en trok zich snel terug naar haar kamer.

In haar gedachten bleef Sherry denken, 'Ik ben het zat! Dit is zo beschamend! Maar hoe kan dit fout zijn? Meneer Melville gaf me een ring!'

‘Nee! Ik geloof het niet! Ik weiger deze realiteit te accepteren! Wie heeft Alexander uiteindelijk meegenomen? Wie is zij? Heeft zij ook de achternaam Galatea en woont ze hier in de buurt?' Ze peinsde.