Hoofdstuk Tweehonderdeenentachtig

Sephie

Ivan en ik bleven alleen achter nadat Sal en Armando de kamer hadden verlaten. We hadden geen idee hoe lang we daar al waren, aangezien er geen ramen in de kamer waren. Het moet nu wel daglicht zijn buiten. Ik had een doffe hoofdpijn van het kopstoten van de man die me van de fiets had g...

Log in en ga verder met lezen